YOLCULUK

Okumaya başlamadan önce dinlemelisin... 

Hayatta kendimi en rahat hissettiğim yer şöför koltuğunun yanıdır. Araba kullanmışlığım var zira manzaranın yol boyunca akıp gitmesi  bana daha dokunaklı geliyor. Senaristliğimde işte tam bu noktada kendini ele veriyor. Geçmişte yaşadığım yolculuklar, yolculuk boyunca bana eşlik eden sesler, verilen molalar, yaşadıklarım ve yaşamayı planladıklarım oluşturuyor manzaramın ve filmimin ana konusunu…  Hareket halindeki bir arabanın kahramalarıda hareket halindedir, haliyle statik olmuyor manzaramın taşıdığı ruhlar… Mavide umuda yüzen bir balık, yeşil de kahkahalarını kovalayan bir çocuk ya da siyaha takılmış bir uçurtma belki can çekişiyor… Çok uzaklar da beyazı arayan bir kuş çaresiz kanat çırpıyor ya da bir genç kız pembe gözlükler ardından gerçekleri seyrediyor… İçinde bulunduğum taşıt hızlandıkça daha da hızlanıyor hayaller, çabuk tükeniyor sevgilerle beraber kelimeler…  Gecenin kör karanlığında her şey için çok geç olduğunu farketmeden önce bulunan kayıp sözcükler ile kurulan sonsuz cümleler… Yolculuk bu ya zamanın nasıl geçtiğini hiç anlamazsın şöför koltuğunun yanında… Gözler içerden bakar pencereden yansıyanlara… Geçmiş geçmiş değildir, zamanın üç boyutu yol arkadaşın oluverir ,bilincimizdeki geçmiş şimdidir oysa… Geçmiş zamanda geçmiştir yolculuk esnasında şimdiyi yaşarsın hatıraların tam ortasında…  Hayatta cevaplayamadığım en büyük sorulardan biridir belki de yolculuk kaçmak mıdır yoksa yaklaşmak mı her defasında? Akıp giden manzara gibi sende kaybolursun bu boş sorularda… Kahverengide açan bir çiçek ya da kırmızı ile yaralanmış bir gül mesela... Ama bu gidiş yolculuğu anlayanların , sevenlerin gözünde hiçbir zaman bir bitiş bir son değil aslında ve inanıyorum ki doğru yanlış tüm yollar çıkmalı bu hayatta insanın karşısına…

                                                                                                                        Güzin Güzey