Son Hikaye

Sen kendi dünyanın çıkmazlarında bir kadeh daha devirirken, ben yolun sonuna gelmiş hala seni bekliyorum… Köşeyi dönebilme ihtimalini düşünüyor gözlerim , aynı yere zincir atmış ve hayata her zamanki gibi tek tarafından bakabiliyorum üstelik…  Sen bir kulaç yelken açamıyorken korkak rüzgarlarında  bu yolun geriye dönüşünü hesap edebiliyorum ümitsizce…  Ben bavulumu hiç açmamış kıpırdamadan aynı yerdeyken sorguluyorum  çaresizce acaba sen de hala aynı yerde misin diye. İpin ucuna sürüklenmişken geliyorum, çılgınlık ve merak ediyorum sen toparlayabildin mi hatıralardan yaralı zihnini ve kalbini…  Yadırgadın mı benim gibi zamansız susan gözlerimizi , sözlerimizi? Kafam çok karışık kelimelerim gibi peki anlayabildin mi rüzgarın sana getirebildiklerini? Maviye sindi içimin endişeleri…  Senin veremediğin bütün kararları yol boyu topladım… Hiç merak etmedin mi bir bavul ne kadar ruh taşıyabilir ki? Korktuğunu biliyordum ama ben de korkuyordum üstüme sinen yalnızlığımdan ve de tüm cevapsız sorularımdan… Merak ediyorum kalbinde bana hala yer yok mu?  Aynı kalmadık, o an değiştik biliyorum ama ben de bir aşk var toprağı ilk günkü kadar taze… Yanlış yerde beklemiyorum bu yüzden umut ediyorum gelmeni ve asıl soru şu ki yolun sonu burası peki sana yazdığım son hikaye bu mu olmalı?

                                                                                                            Güzin GÜZEY