Denklem...

Ne hissettiğimi algılayabilmek kadar zor değil hayat denklemlerim  ve karmaşık gelmiyor şu sıra hiçbir söz ya da eylem…Kendime ait her şey genelleniyor zihnimde ve anlamını yitiriyor tüm benden bağımsız düşünülenler… Yakınmak yerine sarılıyorum bu basitliğe… Unutmak , belki de görünmez dostlardan destek almak gibi çevreliyor dört yanımı durgun denizler hem de çok serinler… Nasıl hissetmem gerektiğini bilmediğimden belki de  heycanlandırıyor beni senden geçişler…  En güzel , en cesur ve en dokunaklı anıların beni usulca ele geçirdiği işte tam da bu saatler, gündüzü keşfediyorum yeniden ve dokunmayı özlüyorum serin sularına ve aslında bunların hepsi ruhumdan bağımsız hayali dünyama seslenişler…

Bazen bir yaprak kıpırdatıyorum dudaklarımdan çıkan rüzgarlarla uçuyor sana doğru, bazen fırtınalar yaratıyorum geceni ve gecemi aydınlatan şimşekler, belki hissedersin duymadan da görmeden de diye bir şarkı söylüyorum derinlerden ve hayal dünyamın kapılarını kapatıyorum aslında sakladığım hayatımdaki artılardan çok eksiklikler...

Ne hissettiğimi anlayan sensin ama sen de benden çok uzaktasın… Kaçmak yerine anlatıyorum düşlerimi sana açılan pencereden mavi gökyüzüne ve bırakıyorum kendimi aşkının serin sularına, hayaller kuruyorum masallardan bozma… Zamanı durdurmadan , sende yok olmadan besliyorum varlığını…  

‘Zaman olacağına varır derler ama ben bir anına bile değişmem bu kaçışları ve merak ederim o an mı var eder beni  yoksa olmadığın anlar mı ? Bu benim gerçekliğim de değil oysa, hayallerim bunlar sadece aklımı aşıp yüreğimi sıyıran senli ve sessiz düşler, düşüşler…’

Beş duyu organından uzakta olupta hep seni hissedişler…

                                                 GÜZİN GÜZEY