YOLCU

Yazgısı yol üzerinde yazılmış ruhu işte ilk kez bu benzerlik ile karşılaştı… İki yolunu arayan günü geldiği için birbiriyle selamlaştı… Sırtında gecenin karası, güneşi ile hesaplaştı… İçinde bir yangın, yeri göğü ateş aldı… Aydınlanan çehresi gözyaşlarını parlattı…  Gözyaşlarındaki yalnızlık ile söze başladı… Korkuları ile yüzleşmekten ürktüğü için aşka lanet saldı… O ki yüreği ne acılar kaldırdı…  Hıçkırıkları en derininde yankılandı… Yollar uzadıkça keder saçlarını beyazlattı… Beklemenin adı yolculuğunda umuda karıştı… Rotasız yoluna bir yelken daha açtı… Rüzgârlar insanı alabora eder derlerdi de inanmazdı… Yenilgiler cesaretine cesaret kattı… Direği kırılınca direnmeyi anladı… O günden sonra her fırtınadan kaçtı… Yazgısı yol üzerinde yazılmış ruhu bir gün kusursuz güzelliğiyle karşılaştı… Hırpalanan bedeninin ardından heyecanlanan ruhunu gözlerinden özgür bıraktı… Gözlerindeki sevinç ile gülmeye başladı… Papatyalar yağmur ile kuşlar güneş ile vedalaştı… O ki yüreği ne sevgilerle dolup taştı… Sakinliğin pembesini ilk kez onun sözlerinde yakaladı… Konuşmaktan sıkıldığı için dinlemeyi erdem sandı… Anlarken anlaşılamayınca dilini kafesinden saldı… Anlattıkça geceyi mum misali içeriden aydınlattı… Kırıldı kolu kanadı kendini aşkın kollarına bıraktı… Cahildir kaderi ne yazdığını bilmeden karaladı… Kaçmaya çalışsa da bu benzerlik onu can evinden avladı… Samimiyetinden ah edip maviye yalvardı… Gönülden gönüle açılan pencereden dünyasını seyre daldı… Öğretirken öğrenmekten keyif aldı… Aşk sofrasına bağdaş kurmuş içkisinden kadeh kadeh nefes çaldı… Bütün yorgunluğunu arkasında bıraktı derken fırtınaların en büyüğü ile karşılaştı… Korkup geriye bakmadan yolundan şaştı… Yaşadıklarını ipinden kopan tespih misali sağa sola saçtı… Bir kaçıştır ki iki yolunu arayan da hayatın ritmine karıştı… Ruhlar bir olsa da bedenler uzaklaştı… Yolcu bilemedi ki bir kez girildi mi yüreğe mümkün değil ordan çıkılmazdı… İki yolunu arayan günü geldiği için birbirinden uzaklaştı lakin bu iki benzerlik illaki yine karşılaşacaktı…  Kendini bulmaktan korktuğu yolunda ruhunun kıyılarına vurduğunu anladığında hislerinden saklandı… Saatler küçük adımlarla uzaklaştı… Her bekleyiş ruhunu tepeden tırnağa yıprattı… Yine sırtında gecenin karası şimdilik aşkı zamana bıraktı…

                                                                                                                                     Güzin GÜZEY