BOŞLUK

Ne kadar boş söylenen tüm cümleler ardına saklanmış sahte kelimeler… Gerçekliğin varlığını unutturacak kadar başı boş söylenenler… Hiçbir şey duyamam böyle zamanlarda boşluğa uçurduğum sadece içimden geçen serzenişler…  Kaya kadar sert bir zamanda hissetmek… Donuk… Anlamsız… Benim tarafımdan bakabilcek bir göz yokken ne kadar da çaresiz üstelik , şahidi olmayan cümleler… Gardını indirmiş bir ben nasıl hissedebilir bunu?… Bu zamandan sonra nasıl yürünür bu saçmalıklarla sonu olmayan ıssız yol?…  Orada birisi yok ulaşılacak ya da bir cümle yok hafızmada henüz yazmadığım… Ne demeliyim? Kalbim olmadan yaşamak mı ? bana nedenler sunabilir misin seni yazmam için?… Kurtar beni kafama örülmüş saçmalıklardan, üstüme dökülmüş ıslak yalanlardan…  Derin kaygılar kemiriyor insan yanımı… Acımasız dünya tutmuş kollarımdan çekiştirmekte…  Bu kelimeler hangi dille yazılırsa yazılsın çıplak… Renkler birbirine girmiş beyaz artık siyah kadar karanlık…  Sözler var biriktirdiğim içimde saklı cümlelerim… zamanı gelince dökülecek saklanan yıldızlarım…  Eğer yıldızlardan  bakarsam sana bir karınca kadar ufaksın anla lakin çaresiz dizlerimin üstünde hüzünle karışık bakışlarım…  Nasıl yazabilirim bu gerçek acıyı? Kelimelerim demirden leblebi yutkunamıyorum… Nasıl hissedebilirim yüreğimle gülmeleri başkalarına vermişken… Kendim olmaktan vazgeçtim bana kendi tarafımda olmayı öğretme… Yenilgilerden oluşan yalnızlığıma gölge oluşturma artık… Sen de yoksun hiç olmadın sadece bana çok yaklaştın…  Nefsin iplerini koparamadan düştün ruhuma, mantığımdan geçemedin ruhumun içinde barınan tüm duygular artık çok uzakta…  Bekleme boşuna cümlelerim sessiz… Bunca gürültünün altında ezilmiş bu aradığım sessizlik bulduğumla aynı değil… Bulduğumda zaten sessizlik deil içimi kemiren kuru gürültüler… Sen sadece hissederek yığdın boş cümlelerini avuçlarıma… Sanki benmişsin ya da aslında kocaman bir senmişsin gibi… Nasıl hissediyorsun sen de benim gibi bomboş mu? Donuk… Anlamsız…  Kimse anlayamaz beni sende öyle… Biz yolumuzu kaybettik…  Artık daha fazla yazamam… Karalayamam saçmalıkların üstünü renksiz kalemlerimle… Benliğimle olan savaşı kaybettim seninle beraber… Şimdi yeniden kendim olana kadar ve yeniden hissedene kadar bizi küsüyorum edebiyatıma…