Sevgilinin Sureti

Deli bir isyandır başlar Mir’atına yansıyan gözleri nemli…  Annesinin küçük kızı değilmiş dercesine haykırır anılarının halet-i ruhiyesi… Görünür hüznünün yanaklarına yük olan rutubeti…  Bu lekeler tuvaline vurulan hırçın fırça darbeleri…  Her nokta anlatır yüzüne vuran yağmurları… Dökülür acının semasına bir aleyhdar misali düşünceleri… Yalanın ortasında kalmış çıplak sessizliği… Derinden sarsılır halının altında saklanan döşemeleri… Vicdanı yürür olur ıslak tahtalarda… Hayalleri bir mellah yüreğinin fırtınalı okyanuslarında… Oysa heyecanı vardı bir zamanlar gözlerinin, hayatına gizlice açılan bir penceresi bakışlarının… Yok yere harcamıştı afaretten uzak cazibesini… Sessizleşmişti gülüşleri, kaybolmuştu ışığı şen kahkahalarının… Şimdi masasında bir mey meyinde bir acı şarkı yıkanır olmuştu günahları… Aşk dolu kadehi… Kanında sarmaşıklaşırken acılarının dizginlenemeyen geri dönüşleri... Çok uzun bir savaşın ağır kayıplar veren vicdan şövalyeleri sahip olduğu hem-demleri… Silinip giderken hafızasından gelir hayatının son saatleri… Tanıyamaz artık kendini… Aynalar oluverir en büyük cellâdı… Bir türlü kıyıdan uzaklaşamaz, boşa çekilen bir kürek çırpınışları… İşte o an deli bir isyandır başlar Mir’atına yansıyan gözleri nemli… Sabahın alacasında kaybolur göz çukurlarını dolduran gölgesi… Ruhu yenilir yaşlı bedenine… Arz-ı endam eder serzenişleri… Görünür hüznün gözlerinden dudaklarına akan gülüşleri… Bir dua olarak nefes alır sevgilinin aynada kendisine yaklaşan silik sureti… Bir değil bir ömür geçse de ağlar bedelini yokluğu ile ödediği bad-ı tecelli… Fısıldar kulağına aşkın son sözleri… Sen her şeye rağmen yine de sev beni…